CICATRIZ

SOBRE A PEZA:

A nova produción de Kirenia Martínez e Antón Reixa, "Cicatriz" será un espectáculo que combine danza e "Spoken Word" nunha fusión interdisciplinaria que explora o desexo e a entropía como motores da vida. Este proxecto pretende transcender os límites tradicionais da Danza e da poesía, creando unha experiencia única e envolvente para o público.

​

O texto preexistente "Cicatriz" é un texto sobre o desexo como motor da vida, como unha entropía que reordena o seu propio caos, fracasando sempre nas imaxes que menciona e invoca que, únicamente, logran aliñarse marciais na anáfora-martelo da forma verbal, pero retornando a ese caos imposible na súa enunciación referencial. No título, a palabra "cicatriz" remite ao carácter de pulsión indeleble do desexo e "barullo" resignifica a enxurrada verbal da entropía, xa mencionada. Así existe o poema cunha longa extensión nos veros que comezan por “quero” e asume, a xeito de apéndice, dúas partes menores comezando por “cicatriz” e “barullo”.

​

Escollemos as técnicas históricas, tradicionais e mesmo etnográficas da chamada “Spoken Word” que empraza a intérpretes e receptores á performance que presenta a poesía como un elemento necesariamente vinculado á música e o teatro. O traballo propónse como un itinerario experimental, é dicir, non previamente revelador do resultado e no que toma igual relevancia o proceso de creación do espectáculo e que se resolve, no aspecto máis definitivo, da creación dunha atmósfera polivalente (“fonostesia”). As vías de experimentación proveñen formalmente da marcación do ton, a entoación, ritmo, a xestualidade e a expresión facial en opción diversas. Iniciase ese proceso coa utilización de programacións secuencias dixitais para, mesmo na itinerancia dos ensaios ou representacións iniciais, adoptar elementos etnográficos, antropolóxicos e vinculados ás tradicións culturais dos lugares visitados. Así, como intención previa, propóñese traballar en Xapón e Cuba, o que suporía a confrontación co “haiku” e as fórmulas parateatrais niponas ou, no caso de Cuba, coas percusións de eco africano.

A ESCOLLA DO TÍTULO

A escolla do título, "Cicatriz", é o nome dun dos poemas mais recentes de Antón Reixa, mais tamén xorde do desexo de capturar a esencia dos temas que estamos a explorar: a idea da cicatriz como marca indeleble do desexo e o barullo como a riada verbal da entropía. Buscamos que o espectáculo sexa unha experiencia transensorial e emocional que convide ao público a reflexionar sobre a natureza do desexo e o caos na vida humana. A todo isto hai que engadir o subtexto de inclusividade e a posta en esecna xa descrita.

SINOPSE:

A “Cicatriz” que dá nome a este espectáculo propón unha reflexión de como o “desexo” e, sobre todo, o desexo do desexo (a necesidade de ter desexos) é o motor da vida. Os dous intérpretes entran e saen de tres estruturas tubulares, a xeito de cabinas abertas, como se o xogo de “inhibición/ desinhibición” fose o resorte imprescindible para a xestionar esta perplexidade da existencia. Como mínimo, a aceptación deste desafío vai deixando en nós unha cicatriz indeleble. 

Se cadra, é de interese para as espectadoras e espectadores deste xogo escénico,que este traballo vertebra a unión e contraste entre a moita experiencia coreográfica de Kirenia Martinez e o absolutamente profano en danza contemporánea de Antón Reixa e a súa discapacidade física  (65%).

O esencial na danza contemporánea é a emoción, por riba de calquera virtuosismo técnico ou idade.